Wagiman Hardjosentono
Dagelan kang
nggegirisi
Donya wis
Paningal wis
Pangrungu wis
Pangrasa wis
Lakon nggegirisi dadi
panglipur saben dina
Kaya sandiwara kang didol
ing pinggir-pinggir marga
Dudu ledhek munyuk, dudu
jathilan kang ndadi, disuwuk mari
Iki dananjaya kepanjingan iblis
Nyawane manungsa ming kaya semut nemu legen
Ilang ora krasa
Kesampar kesandung
Dagelan kang diarep-arep bisa gawe guyu,
Dadi panganti-anti, wis ora lucu
Nanging luh kang tumetes, tangis kang riwis-riwis
Dadi tembang kang nelangsa
Awit pengarep-arep kang mung cukup dadi pengarep-arep
Sida musna, kaya uwuh kang katiup angin
Sinamber geni kang mangalad-alad
Dagelan iki wis nggegirisi
Guyu-guyu iki wis tanpa rai
Awak-awakan ini wis tanpa sukma
Lakon dudu mung saderma dilakoni
Nanging dadi crita kang kudu dilakoni
Apa-apa
Sapa-sapa
Nov’09
Apa wis tumeka titi wanci
Yen langen beksa iki sinuwuk
Apa paraga kang wis lungkrah
Apa para pradangga kang kentekan gending
Apa para pamirsa kang wis padha sebah, bali siji-siji
Ati kang tak tatag-tatagake
Tetep isih mangro
Awit crita iku durung tinemu kenthang kimpule
Sapa seleh, sapa salah durung terwaca
